Ouder

Een kankerdiagnose is als de hemel die op je hoofd valt. Sommige ouders ondervinden dat hun lichaam handelt uit een soort ‘automatische piloot’, de wil om er te zijn voor hun kind duwt ze verder, richting genezing. De verpleegkundigen en psychologen staan klaar om je te steunen, misschien vind je de steun bij je partner, bij familie en vrienden... Broers en zussen moeten ingelicht worden, gelukkig zijn er daar boekjes voor, en kunnen de psychologen daar ook bij helpen. Er komen bijkomende onderzoeken, de onzekerheid is uiteraard erg zwaar. Zoek naar afleiding, probeer het piekeren en 'worst case'-gedachten te vermijden. Het internet staat vol met verhalen, maar het is aartsmoeilijk om de relevante informatie zelf te filteren. 

Wellicht keken jullie er hard naar uit om weer thuis te zijn en het gewone leven weer op te nemen. Maar wat met bezoek thuis? Gaat je kind weer naar school?

Er zijn een aantal activiteiten en initiatieven speciaal voor kinderen met kanker: KiKOV-Leuven brengt gezinnen bij elkaar tijdens het filmontbijt, of organiseert de ADO4daagse voor jongeren. Kom Op Tegen Kanker heeft elk jaar het onco-kamp, de Stichting tegen Kanker nodigt gezinnen uit in Plankendael... En voor kinderen die aan een levensbedreigende ziekte lijden, niet enkel aan kanker, is er Make a Wish. Het aanbod is er, maar niets moet. Het is belangrijk om zelf te bekijken of je kind en je gezin daar iets aan zullen hebben. 

Na afloop van de behandelingen blijft het bang afwachten of de kanker ook helemaal weg is, en weg blijft. De tijd tussen onderzoeken wordt langzaamaan wat langer, maar elke keer opnieuw is er de vrees om opnieuw slecht nieuws te horen. Er is die magische grens van '5 jaar' waar men over spreekt, maar die eigenlijk niet veel betekent. Voor sommige vormen van kanker zal een eventuele herval sneller duidelijk worden, voor andere vormen is een herval na 5 jaar ook niet uitgesloten.

En wat als een onderzoek inderdaad slecht nieuws brengt, of jij of je kind zelf merkt dat bepaalde herkenbare symptomen terug zijn en een tweede behandeling zich opdringt. Is het ongeveer weten wat jullie te wachten staat een voordeel of net niet? Vaak lijken kinderen gemakkelijker dan hun ouders de energie te vinden om er weer  keihard tegenaan te gaan, maar de klap blijft natuurlijk erg heftig.

Het is nooit meer zoals voorheen... Het als een schuifje van een kast dat je meer en meer kan dichtdoen, maar nooit meer helemaal kan gesloten worden. De angst blijft in je achterhoofd zitten, ook als alles goed afgelopen is. Bij een aantal kinderen zijn er ook de blijvende gevolgen. Dat gaat van grote, duidelijke beperkingen tot minder zichtbare lichamelijke of psychische schade die pas later opduikt. Ook daardoor kan de bladzijde nooit helemaal omgeslagen worden. Een kind dat overlijdt, laat uiteraard een groot, blijvend litteken achter. 

De vereniging Kinderkanker Nederland vat in een folder mooi samen wat de mogelijke gevolgen kunnen zijn voor je kind zelf, voor de brussen, en voor jou als ouder. De link vind je onderaan.